Τ’ άκουσες Αρετούσα μου
Τα θλιβερά (μαντάτα)
Ο κύρης σου μ’ εξόρισε
Εις την ξενιτιά στη στράτα
Τέσσερεις μέρες μοναχά
Μού ‘δωκε ν’ (ανημένω)
Κι ύστερα να ξενιτευτώ
Πολύ μακριά να πηαίνω
Και πώς θα σ’ (αποχωριστώ)
Και πώς θα σου μακρύνω
Και πώς να ζήσω δίχως σου
Τον (χωρισμόν) εκείνο
Κατέχω το κι ο (κύρης) σου
Γρήγορα σε παντρεύει
(Ρηγόπουλο) αφεντόπουλο
Σαν είσαι συ γυρεύει.
Και δεν μπορείς ν’ αντισταθείς
Σα θέλουν οι (γονείς) σου
Νικούν τηνε τη γνώμη σου
Κι αλλάσει η όρεξή σου
Μια χάρη (αφέντρα) σου ζητώ
Κι εκείνη θέλω μόνο
Και μετά ‘κείνη (ολόχαρος)
Τη ζήση μου τελειώνω
Ότα θα αρραβωνιαστείς
Να (βαριαναστενάξεις)
Κι ότα σα νύφη στολιστείς
Σαν παντρεμένη αλλάξεις…
Νίκος Ξυλούρης (τραγούδι), Ξαρχάκος (σύνθεση)